Het geboorteverhaal, een imprint voor het leven..

Deze patronen kunnen zowel positief als negatief zijn en zijn gericht op overleven. Ze hebben invloed op ons gedrag, gezondheid, lichamelijke reacties en relaties.

Als dit nare of zelfs traumatische gebeurtenissen zijn ontwikkelen we een overlevingsmechanisme met blijvende sporen van angst. Ons onderbewuste slaat al deze herinneringen op en wanneer deze delen in ons getriggerd worden reageren we vanuit ons reptielenbrein (hypothalamus en hersenstam) en zoogdierenbrein (limbische systeem, ook wel emotionele brein genoemd) waar de emoties en patronen van die ervaringen opgeslagen liggen. We voelen dan weer dezelfde pijn en zullen volgens hetzelfde patroon reageren. Dit zijn bijvoorbeeld kinderen of volwassenen die heel snel huilen of snel boos worden, weinig motivatie hebben, in paniek raken, voor hun kan dit diep van binnen een kwestie zijn van leven of dood.

Het reptielenbrein is ons oudste brein en ontwikkeld zich als eerste in de baarmoeder, dit deel in onze hersenen is erop gericht te overleven. Het reptielenbrein werkt samen met het zoogdierenbrein, ze hebben alle imprints (ervaringen, emotie etc.) opgeslagen.
Samen scannen ze de omgeving of het veilig is of niet. Op het moment dat je getriggerd wordt reageer je vanuit deze breinen en wordt de neocortex (het mensenbrein) uitgeschakeld. Je reageert al voordat je kunt nadenken. Dit is ons onderbewuste en bepaald voor 95 % het gedrag dat we vertonen.

Wanneer deze breinen door ervaringen rondom de geboorte niet goed kunnen samenwerken heeft dit direct invloed op de neocortex, ons mensenbrein. Bijvoorbeeld op school kan dit grote invloed hebben op het leren en ontwikkelen van kinderen. Op school doen wij een beroep op dat mensenbrein, maar dat kan niet optimaal functioneren als we ons onveilig voelen, getriggerd worden.